Meisjes van 11

Afgelopen weekend vierde mijn dochter haar elfde verjaardag samen met 5 vriendinnen. Ze wilde graag iets speciaals doen, iets anders dan de anderen hadden gedaan. Geen slaapfeestje of sieraden maken. Maar wat dan?
Via mijn opleiding Intuïtieve ontwikkeling had ik gehoord over Powwow voor meiden van 10 tot 13. Na het bekijken van de website leek het haar wel wat. Dus: uitnodigingen gemaakt, Powwow geregeld en afgelopen zaterdag wat het zover. Met 6 kakelende en gillende meiden in de auto naar Eefde. Buiten het dorp op een boerderij kwamen we bij een echte Yurt, een mongoolse tent, en ontmoette Marieke. Zij en haar man wonen al meer dan 5 jaar in deze yurt en wij mochten binnen in hun huis. De dames vonden het bijzonder en vreemd. Ze vroegen zich af hoe je zo kon leven zonder tv, zonder wii en zonder MSN. Geen stromend water, koken op een houtkachel, gelukkig wel een laptop en internet ;o)
De dames werden uitgenodigd om in een kring te komen zitten en Marieke startte met een verhaal over het indianenmeisje Maankind. Het meisje onderging de veranderingen die horen bij pubermeisjes en voelde zich onzeker. Ze trok zich terug en ging de natuur in op zoek naar kracht. In de natuur vond zijn allerlei dingen die haar kracht gaven, een veer, een steen, een bloem… Na afloop van het verhaal vertelde Marieke over de veer die in het midden van de kring lag, een prachtige kalkoenenveer. Ze vertelde over de taking stick die de indianen gebruiken als zij een Powwow hebben, een feestelijke bijeenkomst. Degene die de taking stick oppakt is aan het woord, de anderen luisteren. Wat een mooi gebruik. Vervolgens vroeg ze aan de meiden of zij zich soms ook onzeker voelden, en of ze dat met de anderen wilde delen. Het was verbazingwekend hoe snel de meiden één voor één hun onzekerheid in de groep legden. De ene makkelijker dan de ander, de ene dieper dan de ander, maar ze deden het allemaal.
Na een kop thee, appelsap en een stuk versgebakken appeltaart mochten de meiden naar buiten om zelf ook iets te zoeken wat hen kracht zou kunnen geven als zij zich onzeker voelde. Een paar meiden gingen op weg en vonden hun dingen. De anderen kropen bij elkaar en lieten zich afleiden door stoere praat en groepsgevoel. Jammer, maar ook dit hoort bij meisjes van 11. Gelukkig was Marieke niet voor een gat te vangen. Dus had ze een mand voor krachtige voorwerpen klaarliggen in de yurt, waaruit de meiden ook konden kiezen. Van hun voorwerp mochten ze vervolgens een sieraard maken (dus toch sieraden maken, maar dan anders), zodat ze het bij zich konden dragen. De laatste stap was het versterken van de kracht van hun sieraden met allerlei instrumenten.
Wat een bijzondere plek, bijeenkomst en mens. En dat vonden de meiden ook. Een echte aanrader.
Powwow voor meiden.