In gevecht met het systeem

Filed in autisme, nieuwe tijd by on 18 juli 2009 0 Comments

Vanochtend zat ik naar een prachtige presentatie van Martijn Aslander te kijken, waarin hij onder andere praat over onderwijsvernieuwing. Hij zegt letterlijk: ‘het systeem doorbreken is vechten tegen het systeem. Ik creëer liever buiten het systeem. Dat scheelt energie, dat scheelt gedoe.’ Ik merkte dat het mij goed deed hem dat te horen zeggen. Gisteren op het schoolplein had ik namelijk een gesprek met een ouder, die wel dat gevecht aan wilde gaan met het onderwijssysteem, omdat zij vind dat haar kind onvoldoende goed gefaciliteerd wordt door de school. Zonder er een oordeel over te hebben, zie ik een dilemma tussen een ouder die voor het belang van haar kind op komt en een school die de belangen van bijna 400 kinderen probeert te combineren binnen de starre mogelijkheden van een onderwijssysteem. Soms kan dat helaas niet volledig samengaan. En dan ontstaat een gevecht dat volgens mij alleen maar verliezers oplevert. De energie wordt gestoken in het gevecht, terwijl beide partijen eigenlijk het liefst energie willen steken in het kind dat hulp nodig heeft. Waarom gaan wij dan toch dat gevecht aan?

Zelf herken ik dit maar al te goed. Mijn kind bleek al jaren geleden anders dan andere kinderen en ik voorzag dat zij het niet zomaar zou gaan redden in het huidige onderwijssysteem. Wij kwamen toen in een mallemolen terecht van Jeugdzorg, rugzakjes, psychologische onderzoeken, ‘indicatiestellingen’ etcetera. Na veel tijd, formulieren, communicatie en wat al niet meer, was er nog steeds niemand (behalve wijzelf) bezig met de vraag “hoe kunnen we dit kind nu helpen om beter/makkelijker om te gaan met de complexe wereld om zich heen?”. In eerste instantie heb ik veel tijd gestoken om mensen uit het “systeem” te overtuigen dat deze laatste vraag het belangrijkste was en dat ze daarmee aan de slag moesten. Ik ging ook het gevecht aan. Ik raakte gefrustreerd, verloor veel energie en werd steeds verdrietiger. Maar het belangrijkste: ik was geen fitte, gezellige moeder voor het kind dat dit juist zo hard nodig had. Het moest toch anders kunnen?

Uiteindelijk heb ik besloten mij neer te leggen bij het systeem en nieuwe mogelijkheden te creëren buiten het systeem, precies zoals Martijn Aslander dat ook aangeeft in zijn presentatie. Ik heb alternatieve methoden en begeleiding gezocht voor mijn kind, zoals craniosacraal therapie, kidsskils en homeopathie, en ben met haar aan de slag gegaan. En natuurlijk heeft ons dat geld en tijd gekost, omdat het niet in de reguliere systemen paste. Gelukkig draagt de Belastingdienst hier overigens wel in bij, even als de Sociale Verzekeringsbank (bijzondere kinderbijslag). Maar wat is geld en tijd, als het gaat om het welzijn van je kind? Met mijn kind gaat het elke dag weer een stukje beter. Zij is steeds meer instaat om gelukkig en vrolijk te zijn in een wereld die zij niet altijd begrijpt (en die haar niet altijd begrijpt). En ik voel mij ook gelukkig, omdat ik mijn tijd en energie steek in het vinden van nieuwe mogelijkheden buiten het systeem, en ik ontmoet daarin steeds weer mooie mensen die echt iets bijdragen aan het welzijn van mijn eigen kind.

Laat het systeem voor wat het is en creëer zelf nieuwe mogelijkheden!

Tags: , , ,

Comments (0)

Trackback URL | Comments RSS Feed

  1. Nils Roemen schreef:

    Ha Caorline, wat een mooi artikel. zelf ben ik na tien jaar advieswerk nu ook mijn aandacht volledig gaan richten op creëren naast het systeem. De grootste winst die ik daardoor ervaar is dat dit automatisch meebouwers aantrekt, weerstand geen issue meer, innovatie sneller gaat en we een lonkend perspectief scheppen voor die omgevingen die hier nog sceptisch of afwachtend tegenover staan.
    Leuk om hierin ook samen met jou op te trekken.

    groet Nils

Geef een reactie