Kabouters bestaan echt
Wat een onzin, natuurlijk niet. Toch?
De kabouter
Maar wat is eigenlijk een kabouter? Mijn gedachten gaan meteen naar de tekeningen van Rien Poortvliet. Naar de prachtige boeken die mijn opa had liggen in de serre, en waarmee hij mij meenam naar de wonderlijke wereld van mannetjes en vrouwtjes die veel deden voor mensen, dieren en de natuur. “Dat hebben de kaboutertjes zeker gedaan”, hoorde ik als klein kind regelmatig, als er een vervelend klusje op wonderbaarlijke wijze ineens gedaan was. Ik vermoed dat mijn moeder daar de hand in had. Maar het zorgde altijd voor een moment van verwondering en verbinding.
Kabouterroute
Afgelopen week heb ik kennis mogen maken met Joske Elsinghorst. En Joske is zo’n kabouter, die veel voor haar omgeving doet en zorgt voor verwondering en verbinding. En dat doet zij onder andere door het creëren van kabouterroutes. In essentie leidt zij je, via kabouterdeurtjes op de route, op wonderbaarlijke manier door een dorp of gebied, waar je niet alleen de gebouwen en de natuur ontdekt, maar ook de wonderschone mensen die er leven en werken. Zo wordt een dorp weer een gemeenschap van mensen die vanuit hun talenten bijdragen aan de verbinding en leefbaarheid van het dorp of gebied. En dat op een manier die laagdrempelig,
creatief en vrolijk is.
Verbinding en verwondering
En voor mij is haar doel al geslaagd, doordat wij vanuit de kabouterroute in Lichtenvoorde in gesprek kwamen over mijn ‘tante Riet’, waar ik vroeger vaak ging logeren. Ik ontdekte dat zij nog steeds bijdraagt, ondanks dat ze rond de 80 is, aan het inburgeren van nieuwe Nederlanders. Iets was ik mij niet zo gerealiseerd had. Voor mij is daarmee Joske misschien wel de mooiste kabouter uit al haar kabouterroutes.
Ik heb mij verwonderd
Dank je wel, kabouter Joske
Tags: Joske Elsinghorst, kabouter, kabouterroute, verbinding, verwondering
Dank je wel Caroline! Op naar nog heel veel mooie gesprekken en wereldverbeterende initiatieven!
Kabouters kwamen voor op het eiland Kreta. Toen het eiland niks meer betekende voor ze (leeg gehaald) gingen ze naar Duitsland. Ze werkte voornamelijk in de mijnen. In Duitsland kun je de bestaande mijnen nog bezichtigen.in het Westfaalse Ramsbecke in Duitsland. Deze kleine mensen zijn afkomstig van de Minoi’sche Beschaving ca 3000 , 1200 v chr, 3500 jaar geleden vormde dat eiland een rijk in het Middelandse Zee gebied. De Kretenezers hadden een schrift dat ouder was dan het Latijn en het Grieks. Het was een hoogstaande beschaving met een bloeiende Economie. Ook beschikte de eilanders over waterleiding en toiletten in hun huizen. Er zijn gouden sieraden gevonden uit die tijd. In die periode waren de mensen heel wat kleiner dan nu en dat is vast komen te staan na opgravingen en overleveringen. De Griekse geograaf Strabo (64 v Chr. tot 25 na Chr.) had het 2000 jaar geleden over de dwergen van de berg Ida. Ofwel de Idai’stische dactylen. Deze kleine mensen gebruikte haken en hamertjes als gereedschap. De berg bevond zich op enkele tientallen kilometers van de hoofdstad Knossos en was een mijnbouw gebied waar goud. koper, ijzer en andere ertsen werden gewonnen.
Dit is wat ik weet over kabouters. Eigenlijk heel kleine mensen.. of dwergen net wat je noemen wilt.. tegenwoordig wordt het dwerggroei genoemd als iemand niet de gewenste lengte heeft. Sommige mensen worden tegenwoordig nog steeds 50 cm of 60.. ooit eens iemand geweest die niet groter was dan 40 cm.. In India. Waarschijnlijk nog steeds de genen in het DNA van deze bevolking. Wie zal het zeggen.?