‘Missie de baas’ geeft ruimte

Filed in nieuwe tijd, slimmer werken by on 21 mei 2013 5 Comments

We hebben er allemaal mee te maken: veranderingen, reorganisaties, loslaten van oude systemen, andere klanten, ander werk. ‘Bij welke reorganisatie werk jij?’ is langzaam aan voor bijna iedereen realiteit. Ook ik ontkom er niet aan. Het is wel fascinerend om te zien wat deze onzekerheid met mensen doet. De ene zet oogkleppen op, blijft doen wat hij altijd deed. De ander raakt in een soort verlamming en krijgt weinig meer uit zijn vingers. Nog een ander gaat aan de organisatie laten zien hoe geweldig waardevol hij is, in de hoop dat hij dan bij de groep zal komen die mag blijven. De volgende wordt ziek, overspannen, gaat door zijn rug,…

Mijn strategie: klein is het nieuwe groot

En ik? Wat is mijn strategie? Ik herken mijn eigen patroon. Als ik in een dal zit, mij onzeker begin te voelen, niet weet hoe lang dat nog zal duren en hoe zwaar het nog gaat worden, kom ik in beweging. Of ik nu in de bergen wandel en het wordt zwaar, of ik ben op reis en het is spannend, maar ook als op het werk ineens alle zekerheid wegvalt.
Ik ga maar weer op zoek naar de lichtpuntjes aan de horizon. Op zoek naar de top die ik zou willen bereiken. Op weg naar een toekomst die ik wil creëren. Ik blijf vaak maar even in het dal en voel het zinloze gevecht in mijzelf. Ik ken mijzelf inmiddels goed genoeg om te weten dat ik dit gevecht altijd verlies. Dan wordt ik somber, verdrietig, moedeloos en moe. Mijn beweging begint met het accepteren dat ik in het dal zit, waarin ik het uitzicht nog niet kan zien, maar weet dat het daar boven wel is. Met het accepteren kan ik mij omdraaien en zien dat er in het dal ook bijzondere en mooie dingen te zien zijn. Soms klein, soms verborgen. Een klein bloempje, een smal stroompje. Het proces waar wij als organisatie in zitten, met binnenkort het afscheid nemen van heel wat dierbare collega’s, misschien zelf wel afscheid moeten nemen, heeft ook zijn mooie momenten. Collega’s die elkaar meer opzoeken vanuit deze onzekerheid, een nieuwe organisatie die weer wordt opgebouwd, gesprekken met ondernemers over de kern van ons werk en onze toegevoegde waarde. Klein is het nieuwe groot!

Missie de baas: Klein is het nieuwe groot

Al snel kom in ik beweging. Ik zoek een pad, de berg op, op weg naar dat nieuwe uitzicht. In dit geval zijn we met een groep collega’s op de hei gaan zitten om te ontdekken hoe ons toekomstige uitzicht er volgens ons uit zou moeten zien. Aan welke nieuwe economische en maatschappelijke toekomst willen wij bijdragen? In 24 uur hebben we met elkaar een proces doorlopen, waarin we enerzijds weer sterk met elkaar verbonden raakten als mens, anderzijds ons gezamenlijke doel weer scherp op het vizier kregen. Voor de belemmerende overtuigingen die we af en toe op ons pad vonden hadden we een kistje. Daarin konden we onze overtuigingen tijdelijk parkeren, zodat we er niet door afgeleid werden. Aan het eind van de 24 uur mocht iedereen zijn overtuigingen weer meenemen, als hij of zij wilde. Je raad het al: ik zit nu met een kistje vol belemmerende overtuigingen. Niemand wil ze meer terug. Het resultaat is een prachtig document met daarin een toekomst waaraan ik mij wel wil verbinden. Een stuk waarvan mijn hart weer sneller gaat kloppen, en gelukkig niet alleen de mijne… Zo zie je weer: Klein is het nieuwe groot. Kleine stapjes naar een grote ambitie (missie).
kistje

De bloempjes in het dal

In het dal kregen we ook een aantal cadeautjes, zoals de locatie (Assel Don Bosco Centrum) en de bijzondere levensovertuiging van een van de collega’s (derde orde Franciscus van Assisi). De locatie was prachtig en ligt aan de rand van de schitterende Kroondomeinen op de Veluwe. Het centrum werkt vanuit de 4 principes van Don Bosco: aanwezig zijn, vertrouwen, vrijheid en geloof. Mooie principes die ook in onze sessie voelbaar waren. Daarnaast vertelde één van onze collega’s dat hij lid is van de derde orde van Franciscus van Assisi. Hij vertelde ons over de basisprincipes van Franciscus die gaan voer bescheidenheid en zingeving, maar ook over ‘niet meer nemen dan je nodig hebt’. Dit paste prachtig in de Inca-ceremonie waarmee we de 24 uur waren gestart over ‘het beste van jezelf aan elkaar geven’ en ‘dienstbaar aan jezelf, en vanuit deze overvloed dienstbaar aan de ander’.

Hoe ga jij om met onzekerheid?

Tags: , , , ,

Comments (5)

Trackback URL | Comments RSS Feed

Sites That Link to this Post

  1. Werkstress wat moet je ermee : Ontdekkingsreiziger in een nieuwe tijd | 26 november 2015
  1. karelverbeek schreef:

    Jezelf opnieuw uitvinden. Mooi hoor!!
    Groetjes Karel

  2. Dick Minderman schreef:

    Het bijzondere is dat je je eenzaam voelt in het dal en alleen de strijd denkt te moeten aangaan en dit terwijl we vele “lotgenoten” hebben. In weze zijn we allemaal gelijk.

    • caroline schreef:

      @Dick Eens, het is ook mijn angst die mij laat geloven dat ik alleen strijd. Gelukkig voel ik meestal dat we het samen doen, in verbondenheid. Helaas kan ik daar nog niet altijd bij, ik ben lerende.

Geef een reactie