Ontdekkingsreis naar de Nieuwe Tijd

Filed in nieuwe tijd by on 5 september 2012 0 Comments

Dit is het jaar van de werkelijke keuze. Ga ik door in het oude bewustzijn of durf ik door te stappen naar het nieuwe bewustzijnsniveau, een hoger trillingsniveau waarin de lessen van de Meesters van het Verre Oosten geleerd kunnen worden. Waardoor ik Liefde, Kracht en Eeuwige Jeugd kan manifesteren en Harmonie, Geluk en Overvloedige Welvaart mag verwezenlijken.

Het is een reis naar de kern, naar mijn diepste binnen. Een reis naar het werkelijke verlangen, diep in mijzelf. Niet meer een reis van het Ego naar buiten, naar doelen, ambities, bijdrage aan een mooiere wereld….. Alleen binnen in mij is die mooiere wereld die ik wil vinden, om hem vervolgens naar buiten te kunnen manifesteren. Daarmee kan ik, in bescheidenheid en dienstbaarheid, een werkelijke bijdragen leveren aan de mooiere wereld om mij heen.

Durf ik in mijn spiegel te kijken met volledige compassie en vergevingsgezindheid naar mijzelf? Durf ik mijn schaduwkant te zien en te omarmen? Durf ik het Goddelijke in mijzelf volledig te erkennen? Om vervolgens ook het Goddelijke in de mensen om mij heen te erkennen? De Goddelijkheid in ieder mens, vooral ook de mensen waar ik nu een (negatief) oordeel over heb.? Dit is de moeilijkste weg om te gaan.

Nu gaat het er om wie ik werkelijk ben. Niet meer wat ik doe, of nog wil doen. Zoals de Meester van het Verre Oosten beschrijven: God doet het werk, niet ik. Ik moet leren zuiver te zijn en zuiver verlangen naar Harmonie, Geluk en Overvloedige Welvaart. Maar de verleidingen van mijn Ego zijn slim, zelfs sluw. Verpakt in beloftes van spiritualiteit, verlichting, en grootse werken, laat ik mij steeds weer afleiden van het werkelijk manifesteren van mijn zuivere Goddelijke Zelf in het hier en nu. Want hoeveel makkelijker lijkt het om anderen te volgen die de route al lijken te hebben gevonden of samen de zoektocht te maken? Fijn samen in verbondenheid deze reis maken. Hoe makkelijk is het om troost en geborgenheid te zoeken bij een ander, in plaats van in mijzelf.
Toch blijkt steeds weer dat hun reis niet de mijne is. Het is fijn om te delen en elkaar aan te moedigen, maar mijn reis is een eigen reis. Het overstijgen van Mijn angsten en Mijn ego; het omarmen van mijzelf in zijn geheel. Die reis kan niemand voor mij maken. Wel is het fijn om zielsmaten te hebben die begrijpen wat dit betekent, om even uit te rusten, op te laden en met nieuwe moed verder te gaan.

Om mijn reis te maken moet ik verstillen, de rust vinden en in stilte luisteren naar mijn diepste verlangen. Zonder afleiding van anderen, die mij snel weer in mijn Ego trekken. Ik wil een voorstelling maken van werkelijke Harmonie, Geluk en Overvloedige Welvaart. En het hoe, wanneer en waar over laten aan God/het Universele. Om vanuit dit vertrouwen deze voorstelling in mijn directe omgeving tot uitdrukking te brengen, te manifesteren, te leven, te ZIJN.

Wie ben ik werkelijk? Een lastige vraag, omdat ik zo lang heb gedacht dat ik was, wat ik deed; was, wat ik tot stand bracht; was, wat ik liet zien. Maar in deze overgangsperiode krijg ik de kans om werkelijk te zijn. Het helpt mij om in rust en stilte raad te vragen aan mijn oudere zelf, die al lang in de Nieuwe tijd is en terug kan kijken hoe ik mijn pad heb gelopen. Zij geeft mij aanwijzingen, laat mij fouten maken en ze weer herstellen en is mild en liefdevol, altijd , welke keuze ik ook maak, omdat zij weet dat mijn intenties goed zijn en ik over 7 jaar opnieuw de kans krijg, mocht ik mijn levensles nu niet durven leren.

Op naar de stilte in mijzelf….. mijn ego voorbij: Hallo Ego ;o)

Tags: , , ,

Comments (0)

Trackback URL | Comments RSS Feed

  1. Eric de Waard schreef:

    Mooie blogpost weer Caroline, dank je wel. En wederom herkenning 🙂
    Als ik door je zinnen reis en je woorden tegenkom is er op momenten telkens één woord dat zich bij me aandient: “toestemming”.

    Toestemming is een magisch woord, het is een combinatie van laten gaan, van toestaan, van mogen en van zegen.

    En als ik op mijn eigen reis ben en dat woord dient zich aan dan hoort daar meestal een belangrijk persoon bij en die zie ik dan voor me. En voordat ik verder ga zeg ik in mezelf tegen die persoon: “Fijn dat je me ziet, en als naar me kijkt op mijn reis, glimlach dan, vriendelijk naar me.”

    Lieve Caroline, heb het goed!

  2. Bob schreef:

    Gratitude en toen ik doorklikte op Hallo Ego, een traantje. Thanks Bob

  3. Anke schreef:

    Mooi verhaal, mooie inzichten…

Geef een reactie